گرامر انگلیسی افعال کمکی مُدال (Modal Auxiliary Verbs)

افعال مودال  (modal verb)

در این مقاله آموزش گرامرانگلیسی به آموزش  و بررسی افعال مدال (modal verbs) میپردازیم ؛ و با ساختار و انواع این افعال بیشتر آشنا می شویم؛

افعال مودال یا{ modal verbs }چیست ؟

یک فعل مودال modal verb نوعی فعل کمکی است، که برای امکان پذیر بودن یک اتفاق ،احتمال، توانایی، اجازه یا الزام به کار برده میشود ؛ زمانی میتوان از انها استفاده کرد که بخواهیم بگوییم چقدر مطمئن هستیم که اتفاقی افتاده / یا در حال رخ دادن است.

افعال نیمه مودال مثل افعال مودال هستند، با این تفاوت که بعد از آنها حرف اضافه ی to قرار میگیرد، افعال مدال و نیمه مدال عبارتند از :

(can , could , Be able to , May, might, shall, should, must , have to, will , would )

مثلا:

برف میبارد.(بنابراین بیرون باید بسیار سرد باشد.) : (It’s snowing,( so it must be very cold outside

من نمیدانم جان کجاست . او میتوانست قطار را از دست بدهد: (I don’t know where John is.( He could have missed the train

این صورت حساب نمیتواند درست باشد. (۲۰۰ پوند برای ۲ فنجان قهوه! ):(This bill can’t be right.( £۲۰۰ for two cups of coffee

توانستن                                                                can/could /be able to

 ممکن بودن                                                                         may/ might

باید                                                                                    shall/should

باید                                                                                 have to/must

برای زمان اینده استفاده میشود                                            will/would

افعال کمکی اصلی (Primary Auxiliary Verbs) شامل موارد زیر می‌باشند:

افعال to be
فعل to be و مشتقات آن (am, is, are, was, were, be, being, been) می‌توانند به عنوان فعل کمکی در جمله استفاده شوند. این افعال در ساختار استمرای و مجهول بعنوان فعل کمکی استفاده می‌شوند.
مثال:

I am writing this letter.
(من در حال نوشتن این نامه هستم)
This letter was written.
(این نامه نوشته شد)

جمله اول زمان حال استمراری است که در آن یک فعل کمکی (am) و یک فعل اصلی (writing) وجود دارد. ترکیب این دو فعل، یک عبارت فعلی (am writing) می‌سازد.
جمله دوم، یک جمله مجهول است که در آن یک فعل کمکی (was) و یک فعل اصلی (written) وجود دارد. ترکیب این دو فعل، یک عبارت فعلی (was written) می‌سازد.

افعال have
فعل have و مشتقات آن (have, has, had, having) می‌توانند بعنوان فعل کمکی در جمله استفاده شوند. این افعال در زمان های کامل بعنوان فعل کمکی بکار می‌روند.
مثال:

It has rained so many days.
(روزهای زیادی باریده است)

I had saved my document before the computer crashed.
(قبل از اینکه کامپیوتر خراب شود فایل را ذخیره کرده بود)

جمله اول، زمان حال کامل است که در آن یک فعل کمکی (has) و یک فعل اصلی (rained) وجود دارد. ترکیب این دو فعل، یک عبارت فعلی (has rained) می‌سازد.
جمله دوم، زمان گذشته کامل است که در آن یک فعل کمکی (had) و یک فعل اصلی (saved) وجود دارد. ترکیب این دو فعل، یک عبارت فعلی (had rained) می‌سازد.

افعال do
فعل do و مشتقات آن (do, does, did) بر خلاف افعال to be و have نقشی در ساخت زمان فعل اصلی ندارند. کاربرد این افعال بعنوان فعل کمکی در ساخت جملات سوالی، جملات منفی و جملات تاکیدی است.
مثال جمله سؤالی:

Do you know what time it is?
(آیا می‌دانید ساعت چند است؟)

جمله فوق، یک جمله سؤالی است که در آن یک فعل کمکی (do) و یک فعل اصلی (know) وجود دارد. ترکیب این دو فعل، یک عبارت فعلی (do know) می‌سازد. توجه داشته باشید که در این نوع جملات سؤالی، همواره یک اسم یا ضمیر (در اینجا you) بین فعل کمکی و فعل اصلی وجود خواهد داشت.
مثال جمله منفی:

I do not know what time it.
(من نمی‌دانم ساعت چند است)

جمله فوق، یک جمله منفی است که در آن یک فعل کمکی (do) و یک فعل اصلی (know) وجود دارد. ترکیب این دو فعل، یک عبارت فعلی (do know) می‌سازد. توجه داشته باشید که در این نوع جملات منفی، همواره not که یک قید است بین فعل کمکی و فعل اصلی وجود خواهد داشت.

توجه: مخففِ افعال does not، do not و did not به شکل زیر می‌باشد:

don’t, doesn’t, didn’t

مثال جمله تاکیدی:

Yes, I do know your uncle.
(بله، من عموی شما را می‌شناسم)

در جملۀ فوق از do برای تاکید بر روی فعل شناختن (know) استفاده شده است. در این جمله، do know یک عبارت فعلی است.

ساختار

ما از can \”could\” be able to برای صحبت در مورد مهارت یا توانایی یا برای نشان دادن انواع ایده ها استفاده  می کنیم. و برای اجازه دادن یا اجازه گرفتن نیز استفاده میشود. و این افعال در کنار فعل اصلی جمله به کار میروند. و فعل اصلی در کنار افعال can/could باید به شکل ساده بیایند. این دو فعل نیز برای همه اشخاص انگلیسی به کار میروند . در حالت خبری فعل اصلی جمله بعد از انها و به صورت ساده می اید.

can:، فعل Can  می‌تواند برای بیان توانایی فرد در انجام کاری استفاده شود. همچنین از این فعل می‌توان برای درخواست اجازه جهت انجام یک کار، توصیف احتمال وقوع یک حادثه و حتی بیان جملات امری و پیشنهادی استفاده کرد.

۱could:     ما اغلب از could برای احتمال و امکان در زمان حال و اینده استفاده میکنیم .

۲: اغلب از could برای پیشنهاد دادن استفاده می شود.

۳: و برای اجازه گرفتن هم کاربرد دارد. could بسیار رسمی و مودبانه تر از can است .

۴: ما معمولا از could برای صحبت از اتفاقاتی که در گذشته رخ داده استفاده نمیکنیم .

۵: وقتی می‌خواهیم از دستاوردهایی که در گذشته داشته‌ایم، صحبت کنیم، معمولا از was/ were able to یا managed to استفاده می‌کنیم و از could در جملات مثبت استفاده نمی‌کنیم. به این خاطر که آنها حقایق هستند تا احتمالات

مثال :I was able to/managed to buy a wonderful bag to match my shoes.

من توانستم یک کیف فوق العاده بخرم که به کفش هایم بیاید .

{ نوشتن زمان حال و گذشته ی این افعال از الگوی زیر استفاده میکنیم}

                                                                شکل ساده فعل+ can/can not 

مثال:
She can speak six language
او میتواند به شش زبان صحبت کند.

.she can not speak six language
او نمیتواند به شش زبان صحبت کند.

.Sarah can sing very well
سارا میتواند خیلی خوب اواز بخواند.

.Sarah can not sign very well
سارا نمیتواند خیلی خوب اواز بخواند.

                                                   شکل ساده ی فعل+ could /could not 

مثال:
my grandfather could play golf very well
پدر بزرگم خیلی خوب میتوانست گلف بازی کند.

.My father could climb a mountain
پدر من میتوانست از کوه بالا برود.

.we could not come home late when we .were teenagers
ما وقتی نوجوان بودیم اجازه نداشتیم دیر به خانه بیاییم.

پرسشی کردن جملات

برای پرسی کردن این جملات کافی هست فعل modal را به ابتدای جمله بیاوریم.

                                                     شکل ساده فعل+فاعل+can

?can you lend me 20 dollars
میتونی ۲۰ دلار به من قرض بدی؟

?can you drive slowly
میتونی اروم رانندگی کنی ؟

                                                 شکل ساده فعل +فاعل+could

? could I have your address
میتونم ادرس شما رو داشته باشم ؟

?could i talk to your manager
میتوانم با مدیر شما صحبت کنم؟

Be able to

                                             am/is /are/will be +be able to

                                 am not/is not/are not /wont be + be able to

.he is able to agree to your request
او میتواند با درخواست شما موافقت کند.

he is not able to agree to your request
او نمی تواند با درخواست شما موافقت کند.

we are able to agree to your request
ما میتوانیم با درخواست شما موافقت کنیم.

ما نمیتوانیم با درخواست شما موافقت کنیم .

we will be able to agree to your request
ما قادر خواهیم بود که با درخواست شما موافقت کنیم.

.we wont be able to agree to your request
ما نمیتوانیم با درخواست شما موافقت کنیم.

گذشته ی modalها

                                                     شکل ساده فعل + was/were/+ able to

                                                   شکل ساده فعل +wasn’t/weren’t/+able to

                                                         شکل ساده فعل+has/have + able to

                                                   شکل ساده فعل +hasn’t/haven’t+ able to

.I was not able to visit her in the restaurant
من قادر نبودم او را در رستوران ملاقات کنم.

he has not been able to get in touch with the client yet
او هنوز قادر به برقراری ارتباط با مشتری نشده است.

may/might

may /might هم مثل همه افعال مودال فعل اصلی بعد از آنها به صورت ساده می آید و برای تمام فاعل ها یکسان هستند(مثل گرامر حال ساده برای she و he وit به فعل اصلی sیا es نمیچسبد) . mayدر مقایسه با might احتمال قوی تری را بیان میکند. و هر دوی انها برای بیان احتمال در زمان حال و اینده و بیان چیزی که احتمال دارد اتفاق بیوفتد ولی قطعی نیست به کار میروند .

may : وقتی راجب چیزی مطمئن نیستیم یا وقتی میخواهیم مودبانه از کسی درخواست کنیم .

نکته:وقتی در پاسخ درخواستی از may not استفاده می‌کنیم، می‌خواهیم روی پاسخ منفی که می‌دهیم تاکید داشته باشیم (در اینجا may not معنای “اجازه نداشتن” می‌دهد:

مثال : you may not : نخیر اجازه نداری ,امکان ندارد.

might  در کاربرد ها بسیار به may شباهت دارد تنها با این تفاوت که might در موقعیت های رسمی تر استفاده می شود . به کاربرد های might توجه کنید:

۱: وقتی راجب چیزی مطمئن نیستیم.

۲: برای مودبانه درخواست کردن در زمان گذشته.

۳: برای درخواست بسیار مودبانه در موقعیت های رسمی.

نکنه : برای نشان دادن اینکه چیزی احتمالا اتفاق افتاده یا در زمانی در گذشته به وقوع پیوسته است از may have و might have استفاده می‌کنیم:

تفاوت بین may/might

may در مورد اعمالی به کار میرود که ممکن بوده و احتمال به واقعیت پیوستن انها می رود.

.he may lose his job
او ممکن است شغل خود را از دست بدهد.

we may go on vacation
ممکن است به تعطیلات برویم.

ولی might در موارد فرضی استفاده میشود . یا در مواقعی که احتمال انجام شدن امری بسیار پایین است .
۱_برای ممنوعیت های رسی . یا اجازه گرفتن به کار میرود.

.If I win the lottery, I might buy a Ferrari
اگر در قرعه کسی برنده شوم ممکن است یک فراری بخرم.

.If you hurry, you might get there on time
اگر عجله کنید ممکن است به موقع به انجا برسید.

                                                   شکل ساده فعل +may/may not

.you may not eat now
نمیتونید الان غذا بخورید.

.may wear sandals to work
میتونید سر کار صندل بپوشید.

۲_برای بیان یک درخواست مودبانه هم از افعال مودال استفاده میشود .

                                                        شکل اصلی فعل +فاعل+may

? may I help you
میتونم کمکتون کنم؟

۳_برای بیان احتمالات مثبت و منفی :

.sara and mike may not buy that car becuase its very expensive
سارا و مایک ممکن است ان ماشین را نخرند چون خیلی گران است.

.they might not buy a house at all
انها ممکن است اصلا خانه نخرند.

?we may go out for lunch .do you want to join us
ما ممکنه واسه ناهار بریم بیرون . میخوایین همراهمون بیایین؟

۴: برای پیشنهاد دادن :

                                              شکل ساده ی فعل + may as well/might as well

.we might as well take saturday off .there is no work to be done any way
بهتره ما شنبه بریم به هر حال کاری نمیتوانیم بکنیم .

ought to / shall/should

در زبان انگلیسی وقتی میخواهیم در جملات به کسی پیشنهاد بدهیم یا نظر شخصی را در رابطه با چیزی بپرسیم از این افعال استفاده میکنیم . البته زمانی که مطمئنیم جواب مثبت است. (should به معنای بهتره هست یعنی اینکه هیچ الزامی در صحبت آن نیست و فقط نصیحت میکند.)

should: فعل معین should برای بیان مودبانه‌ی تعهدات یا وظایف استفاده می‌شود. همچنین از آن می‌توان برای درخواست یا توصیه، ارائه‌ی پیشنهادات نیز استفاده کرد. علاوه بر این، از فعل should  می‌توان در توضیح انتظارات، ایجاد جملات شرطی و برای ابراز تعجب نیز استفاده کرد.

shall : امروزه shall چندان مورد استفاده قرار نمیگیرد و بیشتر در گفتار رسمی و برخی اسناد قانونی بکار برده میشود .

موقعیت هایی که shall در انها مورد استفاده قرار میگیرد : 

1. پیشنهاد دادن (Suggestion)
2. پیشنهاد داوطلبانه برای انجام کاری
3. دستور دادن
4.  قول دادن
5. تأیید کردن
6.  مقررات و قوانین رسمی متون کتبی

                                          شکل ساده ی فعل +فاعل+shall/should

?should i call my sister
میتونم به خواهرم زنگ بزنم؟

? shall we go for a walk
میشه بریم پیاده روی ؟

                                                شکل ساده ی فعل +should/ought to

.you should check that document before you send it out
شما باید قبل از فرستادن اسناد انها را چک میکردید.

I should not be late. the train usually arrives on time
من نباید دیر میکردم این قطار معمولا سر موقع میرسد .

.you ought to have your car serviced before the winter
شما باید  قبل از زمستان ماشین خود را سرویس کنید.

.Parents shouldn’t allow their children to play computer games too much
والدین نباید به بچه هایشان اجازه دهند بیش از حد بازی های کامپیوتری را انجام دهند.

.You ought to visit your brother more often
تو باید بیشتر به دیدن برادرت بروی

تفاوت should و ought to چیست ؟

فعل ought to معادل should میباشد . ought to از should رسمی تر است لذا در موقعیت های دوستانه چندان رایج نیست . مثال های زیر را بررسی کنید .

. you should get more exercise = you ought to get more exercise

you should not smoke so much = you ought not to smoke so much

must /have to/need to  

must معمولا برای بیان امور ضروری مورد استفاده قرار می‌گیرد. اموری که حتما و باید اتفاق بیفتند. از این فعل می‌توان برای بیان اهداف جدی و انجام حتمی آن‌ها در آینده نیز استفاده کرد. علاوه‌براین، از این فعل می‌توان برای تاکید روی پیشنهادات مهم و جالب استفاده کرد. پس به مراتب می‌توان از آن برای افزایش تاکید روی یک ایده یا بیانیه نیز استفاده کرد.

have to: فعل “ have to ” نشان میدهد که اجبار بیرونی بوده از طرف شخص دیگری است، یعنی این اجبار یک قانون و قاعده است .

این دو فعل در حالت منفی نیز ظاهرا معنی یکسانی دارند اما اینگونه نیست و معنای کاملا متفاوتی دارند. “ mustn’t ”برای بیان اجبار به کار میرود اما “ don’t have to ” برای بیان اختیار به کار میرود.

need to  به معنای لازم بودن مورد استفاده قرار می گیرد.

فرق must not  و need not  در دو جمله زیر به خوبی روشن است.

.You need not light a match, I can see well
لزومی ندارد کبریت روشن کنید ، من می توانم خوب ببینم.

.You must not light a match; the room is full of gas
نباید کبریت روشن کنید ، من می توانم خوب ببینم.

تفاوت must و have to چیست؟

افعال must و have to هر دو برای صحبت کردن در مورد اجبار و التزام استفاده میشن و اغلب معنای مشابهی دارن. غالباً از must در مورد نظرات شخصی (زمانیکه اجبار از طرف خودمان باشد) استفاده میکنیم. در حالیکه have to اجباری هست که از طرف عوامل دیگه غیر از خودمون (مثل قانون) برای ما به وجود میاد. برای درک بهتر این تعاریف به مثال های زیر توجه کنین:

.you must study English every day
شما باید هر روز انگلیسی بخونید .(برای اینکه پیشرفت کنید.)

.you have to study English every day
شما باید (مجبورید) هر روز انگلیسی بخونید. (چونکه مجبورید و امتحان زبان دارید.)

I must remember to get a present for Sarah
باید یادم باشه که برای سارا یک هدیه بگیرم. (هیچ قانونی برای این کار وجود نداره و این اجبار از طرف خودمون هست.)

.We have to wear a uniform for school
ما مجبور هستیم برای مدرسه لباس فرم بپوشیم.( این قانون مدرسه هست و هیچ چاره ای نداریم.)

حالت منفی must و have to 

حالت منفی must و have to از لحاظ کاربرد و معنا بسیار متفاوت هستند. زمانیکه must در حالت منفی (mustn’t) به کار میره، الزام بسیار قوی تری را القا میکند (نباید – شما انتخاب دیگه ای ندارید). در صورتیکه حالت منفی have to که don’t have to هست برای بیان عدم التزام استفاده میشود (لازم نیست – شما میتوانید اینکار را بکنید یا نکنید، انتخاب با خود شما هست ). به مثال های زیر توجه کنید:

.mustn’t eat chocolate. It’s bad for me
من نباید شکلات بخورم برام ضرر داره.

We don’t have to get there on time. The boss is away today
لازم نیست (مجبور نیستیم) به موقع اونجا باشیم، ریئس امروز نیست.

will/would

برای بیان یک درخواست یا یک بیانیه ی رسمی از will و would استفاده میشود.

                                     شکل ساده فعل +will/would /wont

.۰۰:mike will pick you up at 7
مایک ساعت ۷ به دنبال شما خواهدآمد.

.john wont be happy with the result of the exam
جان از نتیجه ی امتحان خوشحال نخواهد شد.

فعل کمکی will برای پیشنهاد و قول دادن هم استفاده می شود. برای این منظور ما از ‘I will‘ و ‘we will‘ استفاده می کنیم.

مثال:
.I will bring the car here for you if you like
اگر دوست داشته باشی ماشین را برایت به اینجا می آوررم (پیشنهاد)

.We will help you with your homework tomorrow
ما فردا در تکلیف درسیت بهت کمک می کنیم (قول)

و در انتها، از would برای درخواست های مودبانه استفاده می شود.

?Would you post this letter for me please
میشه لطفا این نامه رو برای من پست کنی؟

?Would you mind not telling anybody about this accident
میشه لطفا با کسی در باره این اتفاق صحبت نکنی؟

نکات مهم:
۱- افعال کمکی اصلی می‌توانند بعنوان فعل اصلی در جمله استفاده شوند این حالت زمانی اتفاق می‌افتد که بعد از آنها فعل دیگری واقع نشده باشد.
مثال:

He is a doctor.
She has a cat.
I did my homework.

۲- بعد از افعال to be هیچگاه از ریشه فعل استفاده نمی‌شود. بعد از افعال to be اگر فعلی واقع شود آن فعل باید یا به شکل ing باشد و یا قسمت سوم فعل (اسم مفعول).

I am write this letter.
I am writing this letter.

This letter was write by me.
This letter was written by me.

۳- بعد از افعال کمکی have هیچگاه از ریشه فعل استفاده نمی‌شود. بعد از افعال have اگر فعلی واقع شود آن فعل باید به شکل اسم مفعول (قسمت سوم فعل) باشد.

It has rain so many days.
It has rained so many days.

۴- در جملات پرسشی، فاعل بین فعل کمکی و فعل اصلی قرار می‌گیرد.

Are you coming to my party?
Do you prefer chocolate cake or white cake?

۵- قیدها بین فعل کمکی و فعل اصلی قرار می‌گیرند.

You are not coming to my party.

افعال کمکی وجهی
افعال کمکی وجهی (Modal Auxiliary Verbs) بر خلاف افعال کمکی اصلی کارکرد منظم و باقاعده‌ای ندارند. این نوع افعال با فعل‌های اصلی همراه می‌شوند و برای بیانِ توانایی‌ها، اجبارها، ممکن‌ها، غیرممکن‌ها، مجوزها، تقاضاها، پیشنهادها، توصیه‌ها، تعارف‌ها، پندها، پیش‌بینی‌ها، الزامات، حدس‌ها، احتمالات و نظایر آن استفاده می‌شوند.
افعال کمکی وجهی عبارتند از:

must, ought to, would, used to, shall, should, may, might, can, be able to, have (got) to, could, will

مثال:

I can play basketball.
(.من می‌توانم بسکتبال بازی کنم)

I could play basketball.
(.من ممکن است بتوانم بسکتبال بازی کنم)

I may play basketball.
(.ممکن است بسکتبال بازی کنم)

I might play basketball.
(.ممکن است بسکتبال بازی کنم)

I shall play basketball.
(.من بسکتبال بازی خواهم کرد)

I will play basketball.
(.من بسکتبال بازی خواهم کرد)

I would play basketball.
(.ممکن است بسکتبال بازی کنم)

I should play basketball.
(.من باید بسکتبال بازی کنم)

I must play basketball.
(.من باید بسکتبال بازی کنم)

نکات مهم:
۱- افعال کمکی وجهی هیچگاه s سوم شخص نمی‌گیرند. بعد از این افعال فقط می‌توان از ریشۀ فعل استفاده کرد.

She can plays tennis.
She can play tennis.

۲- بعد از افعال کمکی وجهی هیچگاه to (به استثنای ought to و used to) قرار نمی‌گیرد.

You should to call the police.
You should call the police.

۳- این افعال هیچگاه با همدیگر بکار نمی‌روند.

He must can play basketball.
He must play basketball.

۴- در جملات پرسشی، فاعل بین فعل کمکی و فعل اصلی قرار می‌گیرد.

Could you play basketball?
Should you call the police?

۵- قیدها بین فعل کمکی و فعل اصلی قرار می‌گیرند.

I can definitely go to your party.

جمع بندی و نتیجه گیری

شما در این مقاله با مودال ها اشنا شدید.

افعال مودال (modal verb) افعالی هستن که با اضافه شدن به جمله شرایطی خاص مانند : توانایی, اجبار , اجازه داشتن و … را نشان می دهند . این افعال با توجه به کاربرد زیادشان اهمیت بالایی در گرامر دارند .